Scena rozwija się z gorączkową intensywnością, wir ciał i emocji wirujących na zalanej słońcem ulicy. Światło tańczy na bielonych ścianach budynków, tworząc ostre kontrasty i podkreślając dramatyczną narrację. W sercu zamieszania postacie gestykulują dziko, ich wyrazy twarzy to mieszanka ekstazy i udręki; to tak, jakby ich dusze były wystawione na widok publiczny. Mistrzowskie pociągnięcia pędzla artysty oddają energię i ruch tłumu, wciągając widza bezpośrednio w scenę, pozwalając nam prawie słyszeć żarliwe okrzyki i poczuć gorąco chwili.