Sahne, güneşin altında kalmış bir sokakta dönen bedenlerin ve duyguların bir kasırgası olan ateşli bir yoğunlukla açılıyor. Işık, binaların beyaz badanalı duvarlarında dans ediyor, keskin zıtlıklar yaratıyor ve dramatik anlatıyı vurguluyor. Karmaşanın merkezinde, figürler çılgınca jestler yapıyor, ifadeleri coşku ve ızdırabın bir karışımı; sanki ruhları sergileniyor. Sanatçının usta fırça darbeleri, kalabalığın enerjisini ve hareketini yakalar, izleyiciyi doğrudan sahneye çeker, neredeyse ateşli çığlıkları duymamızı ve o anın sıcaklığını hissetmemizi sağlar.