Sahne, dingin bir nitelikle, genç bir kadının çimenli bir bankta uzanmasıyla açılır; vücudu beyaz, kahverengi ve mavi kumaşların bir kombinasyonuyla zarif bir şekilde örtülmüştür. Duruşu nazik bir istirahattir, başı ellerinin üzerinde dinlenir, bakışları hem içe dönük hem de davetkar bir ifadeyle izleyiciye yöneliktir. Arka plan, yeşil yaprakların ipuçları ve loş bir gökyüzünün altındaki uzak bir tarla ile pastoral bir ortamı andırarak, huzur duygusu ve bir yaz gününün huzurunu çağrıştırır.

Sanatçının ustalığı, kadının yüz hatlarının hassas bir şekilde işlenmesinde ve formundaki ışık ve gölgenin ince etkileşiminde belirgindir. Kompozisyon dengelidir, figür merkezi olarak konumlandırılmış, gözü çekerken manzaranın uyumlu bir arka plan sağlamasına izin verir. Elbisenin canlı mavisiyle birlikte toprak tonlarının hakim olduğu renk paleti, derinlik ve gerçekçilik hissi katar. Duygusal etki belirgindir; sessiz bir tefekkür duygusu, bir soluklanma anı vardır. Bu tablo, dönemin tarzını yansıtır, dönemin zarafetini ve zarafetini somutlaştırır.