Bu etkileyici eserde, genç bir kadın yalnız durmakta; beyaz, akışkan bir elbise giymekte ve varlığının eterik kalitesiyle yankılanıyor gibi. Soluk kumaş, koyu, donuk arka planla sert bir tezat oluşturuyor ve sahneye gizemli ve ince bir gerginlik havası katıyor. Uzun, koyu saçları omuzlarının etrafında sarkıyor ve yüzünde hem kırılganlık hem de güç yansıtan bir ifade var; sanki farklı gerçeklikler arasında sıkışıp kalmış. Yumuşak, hafif aydınlatma, alacakaranlık bir ortamı çağrıştırıyor; her şey, hem rüya gibi hem de hafif rahatsız edici bir atmosferle kaplanmış; neredeyse gece sırlarının onun etrafında fısıldandığını duyabiliyorsunuz.

Soğuk bir paletin—baskın gri ve ince mavi tonlarla—kasıtlı seçimi, kompozisyonun duygusal ağırlığını artırıyor, sanki etrafındaki hava söylenmemiş düşüncelerle dolu. Dikkat çekici bir şekilde, sol elinde metal bir sürahi tutuyor; bu, onu fiziksel gerçekliğe bağlıyor ve spekülasyon yapmaya davet ediyor: Kendi dünyasında kaybolmuş bir uyurgezer mi, yoksa unutulmuş bir rüyanın derinliklerinden yükselen bir hayalet mi? Bu ikilik, eserin zengin dokularıyla birleşerek gerçeklik ve bilinçaltı arasındaki gerginliği yakalıyor; izleyicileri varoluşun sırlarına dair düşünsel bir etkileşime çekiyor.