ในผลงานที่กระตุ้นความรู้สึกนี้ ผู้หญิงสาวคนหนึ่งยืนอยู่เพียงลำพัง สวมชุดยาวสีขาวที่ดูเหมือนจะสะท้อนถึงคุณภาพเหนือจริงของการมีอยู่ของเธอ ผ้าที่มีสีอ่อนตัดกับพื้นหลังที่มืดมนและหมองคล้ำอย่างชัดเจน ทำให้ภาพนั้นมีบรรยากาศของความลึกลับและความตึงเครียดที่ละเอียดอ่อน ผมยาวสีดำของเธอไหลลงบนบ่า แสดงให้เห็นถึงใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอ่อนแอและความแข็งแกร่งเสมือนว่าติดอยู่ระหว่างความเป็นจริงต่างๆ แสงสว่างที่นุ่มนวลและจางไหลบอกถึงบรรยากาศยามพลบค่ำ รวบรวมทุกอย่างไว้ในบรรยากาศที่งดงามแบบฝันแต่นิดหน่อยที่รู้สึกถึงความกังวล; คุณแทบจะได้ยินเสียงกระซิบของความลับในคืนที่ลอยอยู่รอบตัวเธอ

การเลือกใช้พาเล็ตของสีที่เย็น—โดดเด่นด้วยสีเทาและสีฟ้าที่อ่อน—ยิ่งเพิ่มความหนักหน่วงทางอารมณ์ให้กับการจัดวางภาพราวกับว่าอากาศรอบตัวเธอเต็มไปด้วยความคิดที่ยังไม่ได้ถูกพูดออกมา โดดเด่นโดยเธอถือเหยือกโลหะในมือซ้าย ซึ่งเป็นรายละเอียดที่ทำให้เธอบริสุทธิ์ต่อโลกแห่งความจริงและเชิญชวนการพิจารณา: เธอเป็นคนหลับเดินที่หลงทางในโลกของตัวเองหรือไม่ หรือว่าเธอเป็นภูตผีที่โผล่มาจากความลึกของความฝันที่ถูกลืมไป? ความเป็นคู่กันนี้ รวมเข้ากับเนื้อสัมผัสที่อุดมไปด้วยของงานศิลปะ ได้ทำให้เกิดความตึงเครียดระหว่างความจริงและจิตใต้สำนึก ซึ่งดึงดูดผู้ชมมาอยู่ร่วมกับการคิดถึงความลึกลับของการมีอยู่.