คูโน อาเมียท

คูโน อาเมียท (28 มีนาคม ค.ศ. 1868 – 6 กรกฎาคม ค.ศ. 1961) เป็นบุคคลสำคัญในวงการศิลปะสวิส ได้รับการยกย่องว่าเป็นจิตรกรชาวสวิสคนแรกที่ให้ความสำคัญกับสีในการจัดองค์ประกอบภาพ ซึ่งถือเป็นการบุกเบิกศิลปะสมัยใหม่ในสวิตเซอร์แลนด์ เกิดที่เมืองโซโลทูร์น บิดาของเขา โยเซฟ อิกนาซ อาเมียท เป็นนายกรัฐมนตรีของรัฐ การเดินทางทางศิลปะของอาเมียทเริ่มต้นขึ้นหลังจากสำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนกันโทนชูเลอ โซโลทูร์น ในปี ค.ศ. 1883 เขาเริ่มศึกษาภายใต้การดูแลของจิตรกร แฟรงก์ บุคเซอร์ ก่อนที่จะเข้าศึกษาต่อที่สถาบันวิจิตรศิลป์มิวนิกตั้งแต่ปี ค.ศ. 1886 ถึง 1888 ที่มิวนิกนี่เองที่เขาสร้างมิตรภาพตลอดชีวิตกับโจวันนี จาโกเมตตี พวกเขาย้ายไปปารีสด้วยกัน ที่ซึ่งอาเมียทศึกษาต่อที่สถาบันฌูเลียงตั้งแต่ปี ค.ศ. 1888 ถึง 1892 โดยเรียนรู้จากนักวิชาการที่ได้รับการยอมรับ เช่น อาดอลฟ์-วิลเลียม บูเกอโร, โทนี รอแบร์-เฟลอรี และกาเบรียล เฟร์ริเยร์

ด้วยความไม่พอใจกับข้อจำกัดของศิลปะเชิงวิชาการ อาเมียทจึงแสวงหาแรงบันดาลใจใหม่ และในปี ค.ศ. 1892 เขาได้เข้าร่วมกับโรงเรียนปงต์-อาเวนในบริตตานี ช่วงเวลานี้เป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญ เนื่องจากเขาได้ซึมซับอิทธิพลของเอมิล แบร์นาร์, ปอล เซรูซิเยร์, รอเดริก โอคอนอร์ และอาร์มองด์ เซแกง ศิลปินกลุ่มปงต์-อาเวน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเน้นย้ำถึงพลังการแสดงออกของสีบริสุทธิ์ ได้ส่งผลกระทบอย่างลึกซึ้งต่อแนวทางของอาเมียท ทำให้เขาทิ้งการวาดภาพแบบใช้โทนสี ความยากลำบากทางการเงินบังคับให้เขากลับมายังสวิตเซอร์แลนด์ในปี ค.ศ. 1893 ซึ่งเขาได้ก่อตั้งสตูดิโอในเฮลเซา นิทรรศการในช่วงแรกของเขา เช่น นิทรรศการที่คุนสต์ฮัลเลอ บาเซิล ในปี ค.ศ. 1894 ได้รับการตอบรับที่หลากหลาย ซึ่งมักจะเป็นไปในทางลบ แม้จะประสบความสำเร็จในเชิงพาณิชย์เพียงเล็กน้อยในช่วงทศวรรษ 1890 แต่การได้รับมอบหมายงานสำคัญในปี ค.ศ. 1898 ให้วาดภาพเหมือนของแฟร์ดีนันด์ โฮดเลอร์ ถือเป็นจุดเปลี่ยน และผลงานของโฮดเลอร์ก็กลายเป็นอิทธิพลที่ยั่งยืน แม้ว่าอาเมียทจะกำหนดเส้นทางศิลปะที่เป็นเอกลักษณ์ของตนเองก็ตาม

ต้นศตวรรษที่ 20 อาเมียทมีชื่อเสียงเพิ่มขึ้นอย่างมาก เขาเริ่มเข้าร่วมนิทรรศการต่างๆ ในยุโรปมากมาย และได้รับรางวัลเหรียญเงินจากนิทรรศการสากลที่ปารีสในปี ค.ศ. 1900 จากผลงานภาพวาด "Richesse du soir" (ค.ศ. 1899) ในปี ค.ศ. 1898 เขาแต่งงานกับอันนา ลูเดอร์ ฟอน เฮลเซา และตั้งรกรากที่ออชวานด์ ซึ่งกลายเป็นศูนย์กลางที่มีชีวิตชีวาสำหรับศิลปินและนักเขียน รวมถึงแฮร์มันน์ เฮสเซอ บ้านของอาเมียทไม่เพียงแต่เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับความคิดสร้างสรรค์เท่านั้น แต่ยังเป็นสถานที่เรียนรู้ที่เขาได้ให้คำปรึกษาแก่นักเรียนหลายคน ในปี ค.ศ. 1906 ตามคำแนะนำของเอริช เฮคเคล อาเมียทได้เข้าร่วมกับกลุ่มดี บรึคเคอ กลุ่มศิลปินแนวเอ็กซ์เพรสชันนิสม์ของเยอรมัน ซึ่งช่วยขยายเครือข่ายทางศิลปะของเขาให้กว้างขวางยิ่งขึ้น และตอกย้ำตำแหน่งของเขาในแวดวงศิลปะแนวหน้าของยุโรป หลังจากการเสียชีวิตของโฮดเลอร์ในปี ค.ศ. 1918 อาเมียทได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นจิตรกรชั้นนำของสวิตเซอร์แลนด์

อาชีพการงานที่อุดมสมบูรณ์ของอาเมียทกินเวลานานกว่าเจ็ดสิบปี ส่งผลให้มีภาพวาดมากกว่า 4,000 ภาพ รวมถึงภาพเหมือนตนเองกว่า 1,000 ภาพ ซึ่งแสดงให้เห็นถึงการสำรวจตนเองอย่างต่อเนื่องและความทุ่มเทในงานฝีมือของเขา ผลงานของเขา แม้จะมีความหลากหลายและทดลอง แต่ก็เน้นย้ำถึงความสำคัญของสีอย่างสม่ำเสมอ เขาวาดภาพทิวทัศน์ได้อย่างเชี่ยวชาญ โดยเฉพาะฉากฤดูหนาว สวนอันเขียวชอุ่ม และการเก็บเกี่ยวผลไม้ โดยมักจะผสมผสานความกลมกลืนของสีสันที่สดใสเข้าไปเสมอ แม้จะได้รับอิทธิพลจากลัทธิเอ็กซ์เพรสชันนิสม์ แต่ผลงานของเขาก็ยังคงรักษาคุณภาพแบบบทกวีและรากฐานที่มั่นคงในขนบธรรมเนียมการใช้สีแบบฝรั่งเศส ความสามารถรอบด้านของเขาไม่ได้จำกัดอยู่แค่การวาดภาพ แต่ยังขยายไปถึงภาพประกอบ ศิลปะกราฟิก และประติมากรรม เขายังมีส่วนร่วมในชีวิตสาธารณะ โดยดำรงตำแหน่งในคณะกรรมการศิลปะแห่งชาติสวิส และคณะกรรมการมูลนิธิก็อทฟรีด เคลเลอร์ และพิพิธภัณฑ์ศิลปะเบิร์น และได้รับปริญญาดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์จากมหาวิทยาลัยเบิร์นในปี ค.ศ. 1919

โศกนาฏกรรมครั้งสำคัญเกิดขึ้นในปี ค.ศ. 1931 เมื่อเกิดเพลิงไหม้ที่พระราชวังแก้วมิวนิก (Münchner Glaspalast) ทำลายผลงานที่สำคัญที่สุดของเขาไปห้าสิบชิ้น อาเมียทไม่ย่อท้อ อุทิศตนเพื่อสร้างสรรค์ผลงานศิลปะขึ้นใหม่และผลิตผลงานใหม่ แสดงให้เห็นถึงความยืดหยุ่นที่น่าทึ่ง ผลงานในช่วงหลังของเขา ตั้งแต่ทศวรรษ 1940 และ 1950 แสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงไปสู่แนวคิดที่เป็นนามธรรมมากขึ้นเกี่ยวกับพื้นที่และแสง ซึ่งมีลักษณะเด่นคือการใช้จุดสีคล้ายกับลัทธิผสานจุดสี (pointillism) และความสว่างสดใสแบบสีพาสเทล ผลงานจำนวนมหาศาลของคูโน อาเมียท การใช้สีแบบบุกเบิก และบทบาทของเขาในการเชื่อมโยงศิลปะสวิสเข้ากับกระแสศิลปะสมัยใหม่ในยุโรปที่กว้างขึ้น ทำให้มรดกของเขากลายเป็นบุคคลสำคัญในวงการศิลปะแห่งศตวรรษที่ 20 เขาเสียชีวิตที่ออชวานด์ในปี ค.ศ. 1961 ด้วยวัย 93 ปี ทิ้งไว้ซึ่งมรดกทางศิลปะที่ร่ำรวยและหลากหลาย