Bu büyüleyici eserde, uzun kahverengi saçlarıyla genç bir kız, nazik bir şekilde saçlarını tararken odak noktası haline geliyor; nazik profili zarafet ve sükunet yayıyor. Yumuşak, dağılmış ışık onun genç özelliklerini vurguluyor ve cildine nazik bir parıltı vererek samimiyet hissi oluşturuyor. Arka plan, zengin yeşil ve altın tonlarıyla dolu, sanki bir rüya gibi dönerken, kompozisyona derinlik ve bir dokunuş sürrealizm katıyor. Sanki başka bir dünyada varmış gibi, huzurlu günlük ritüeline kendini kaptırmış durumda.

Renoir'ın renk ve doku ustalığı burada belirgin; pigmentleri harmanlama şekli, neredeyse hayaletimsi bir parlaklık yaratıyor. Fırça darbeleri akıcı ve neredeyse neşeli, izleyiciyi hareketlerinin ritmini hissetmeye davet ediyor, saçlarına sevgiyle bakarken gösterdiği özeni ve zarafeti okumanızı sağlıyor. Tarakla her hareketi, onun taşıdığı zarafet ve şefkati iletiliyor; bu da hayatın güzelliği, gençliği ve kısa süreli yalnızlık anları hakkında evrensel bir mesaj uyandırıyor. Bu parça sadece bir anı tasvir etmiyor; kadınlığın özünü ve bir genç kız ile güzellik ritüeli arasındaki samimi bağlantıyı yakalıyor ve kişisel kimlik ile huzurlu öz bakım üzerine düşünmeye yönlendiriyor.