Ten znakomity portret przedstawia młodą kobietę owiniętą delikatnym woalem, która czułe trzyma żywe czerwone kwiaty blisko twarzy. Technika artysty korzysta z miękkich, płynnych pociągnięć pędzla, które rozmywają krawędzie woalu z stonowanym tłem, tworząc niemal eteryczną atmosferę. Jej oczy, głębokie i zatopione w zadumie, zdają się kryć cichą opowieść — mieszankę melancholii i delikatnej nadziei. Paleta kolorów jest stonowana, ale zaznaczona intensywną czerwienią kwiatów, przyciągając wzrok i wzmacniając emocjonalny przekaz kompozycji.

Kompozycja jest intymna, skupiona na twarzy i dłoniach modelki, podkreślając jej stan emocjonalny poprzez subtelny wyraz i gesty. Delikatne światło pada na przezroczystą tkaninę i miękkość skóry, podkreślając mistrzostwo artysty w opanowaniu światła i cienia. Stworzony na początku XX wieku portret odzwierciedla fascynację tamtej epoki psychologiczną głębią i indywidualnym charakterem, przekraczając zwykłe odwzorowanie, aby przywołać wewnętrzny świat portretowanego. Spokojna godność i poetycka subtelność obrazu zapraszają widza do zatrzymania się i zastanowienia nad złożonością ludzkich emocji.