W tej fascynującej pracy przedstawiona jest młoda kobieta w głębokiej koncentracji, z lekko zmarszczonym czołem, gdy ceruje kawałek tkaniny; w obrębie ramy panuje intymna, niemal delikatna atmosfera. Miękkie pociągnięcia pędzla tworzące jej postać zdają się falować jak delikatny materiał, nadając jej eteryczną jakość. Ubrana jest w żywą koralową bluzkę, która pięknie kontrastuje z ciemniejszym tłem. Charakterystyczne podejście Renoira do światła jest tu wyraźne — subtelne, ale promienne — podkreślające jej delikatne rysy i spokojny wyraz twarzy.

Kompozycja kieruje wzrok obserwatora bezpośrednio na postać, zwiększając emocjonalne połączenie, które czujemy z nią, jakbyśmy byli świadkami osobistego momentu. Ciepła paleta — wypełniona czerwieniami, pomarańczami i miękkimi brązami — wywołuje uczucia ciepła i komfortu. Przypomina o przyjemnym popołudniu spędzonym na angażowaniu się w proste i odżywcze zadania. To dzieło stoi jako symbol celebracji sfery domowej, odzwierciedlając umiejętność artysty w łączeniu piękna z codziennym życiem, a jednocześnie oddaje hołd często ignorowanej pracy kobiet, tkaną narrację bogatą w emocje i refleksje.