Portret uchwyca spokojną chwilę, o miękkiej, niemal eterycznej jakości. Modelka, kobieta, spogląda z delikatnym, zamyślonym wyrazem twarzy. Technika artysty jest widoczna w delikatnych pociągnięciach pędzla, dając wrażenie szkicu, a nie ukończonego dzieła. Tło to zmycie bladych błękitów, tworzące mglistą atmosferę, która podkreśla kształt modelki.

Interakcja kolorów jest subtelna, z wytłumionymi odcieniami zieleni, czerwieni i żółci używanymi do zdefiniowania jej stroju i cech. Przedstawienie nie dotyczy doskonałego realizmu; zamiast tego, chodzi o uchwycenie nastroju i istoty osoby. Pociągnięcia pędzla, widoczne, ale dopracowane, sugerują staranną dbałość o szczegóły, ale takie, które faworyzują nastrój nad precyzją. Patrząc na to, czuję cichą intymność. Wydaje się, że portret szepcze historie z końca XIX wieku.