Ta żywa scena ukazuje trzech drwali w trakcie pracy, otoczonych chropowatymi gałęziami drzewa z niewielką ilością liści, które zdają się drapać spokojne błękitne niebo. Centralna postać, ubrana w jaskrawy żółty kamizelkę i pomarańczowy płaszcz w ziemistym kolorze, emanuje surową żywotnością, pewnie siedząc na rozgałęzionej gałęzi, trzymając siekierę w górze jedną ręką — postawa pełna obietnicy siły i wytrwałości. Jej zdecydowane spojrzenie przenika płótno, tworząc silną więź z widzem. Obok niej młody chłopiec bez koszulki oraz postać w stonowanych barwach wzbogacają scenę, wprowadzając głębię i wciągając nas w rytm pracy oraz jedność ludzi powiązanych z nieustępliwymi wymogami natury. W tle widnieją górskie tereny pod spokojnym niebem, stanowiące ostry kontrast z dynamicznymi postaciami na pierwszym planie.

Obraz wykonany jest bogatą paletą ziemistych tonów i mistrzowskim wykorzystaniem światłocienia, które formują muskularne kształty i popękaną korę z fakturą niemal namacalną. Układ diagonalnych gałęzi tworzy żywy ruch, prowadząc wzrok ku górze, jednocześnie pewnie zakotwiczając postacie. Technika Goi ożywia wiejski pejzaż, delikatnie łącząc pociągnięcia pędzla z niebem, łącząc realizm z dramatyzmem. Emocjonalnie praca rezonuje z wytrwałością i wspólnotą, przywołując epokę, gdy praca ręczna była godnym kunsztem i świadectwem ludzkiej wytrzymałości. Stworzona pod koniec XVIII wieku, odbija oświeceniowe wartości ciężkiej pracy, połączenia z naturą i godności codziennego trudu, wynosząc skromnych pracowników do rangi bohaterów.