In deze levendige voorstelling zijn drie houtkappers midden in actie vastgelegd, omringd door de ruwe takken van een boom met weinig bladeren die de serene blauwe lucht lijken te krabben. De centrale figuur, gekleed in een felgele waistcoat en een aardekleurige oranje jas, straalt rauwe vitaliteit uit terwijl hij zelfverzekerd op een vertakte tak zit, met in één hand een omhoog geheven bijl; een pose vol belofte van kracht en arbeid. Zijn vastberaden blik doorboort het doek en creëert een sterke connectie met de kijker. Naast hem voegen een jonge shirtloze jongen en een andere figuur in gedempte tinten diepte toe aan het tafereel, waardoor we worden meegezogen in het ritme van het werk en de verbondenheid tussen mannen die gebonden zijn aan de onverbiddelijke eisen van de natuur. De achtergrond toont een bergachtig landschap onder een rustige hemel, een scherp contrast met de dynamische figuren op de voorgrond.

Geschilderd in rijke aardetinten met een meesterlijk gebruik van clair-obscur, beeldt het schilderij gespierde vormen en gescheurde schors af – texturen die zo tastbaar zijn dat je bijna het ruwe hout en het vuil onder de nagels kan voelen. De diagonale takken in de compositie brengen een levendige beweging teweeg die het oog naar boven leidt en tegelijkertijd de figuren stevig verankert. Goya’s techniek blaast leven in deze rustieke scène, waarbij zachte penseelstreken geleidelijk overgaan in de hemel en zo realisme met theatrale drama in balans brengen. Emotioneel resoneert het werk met veerkracht en kameraadschap, en roept het een tijd op waarin handarbeid zowel een edele kunst was als een bewijs van menselijke veerkracht. Geschapen eind 18e eeuw weerspiegelt het werk de verlichting waarden van hard werk, verbondenheid met de natuur en waardigheid in het dagelijks werk. Het is een viering van de nederige arbeiders die hun dagelijkse inspanningen verheven krijgen tot heldendaden.