W tej uderzającej pracy przyciąga nas postać osieroconego mężczyzny przedstawionego z głębokim poczuciem samotności. Jego figura, ubrana w nieco za dużą bluzę, lekko leży na krześle, co natychmiastowe budzi poczucie zmęczenia. Szczegóły przekazywane są zdecydowanymi pociągnięciami pędzla i minimalną ilością linii — każdy kontur opowiada historię trudności i odporności. Fajka, którą trzyma, wskazuje na momenty refleksji; być może symbolizuje jego pragnienie ucieczki od ciężarów, które go przytłaczają. Tekstura papieru dodaje ciepła, przywołując wrażenia dotykowe, które zbliżają nas do surowości jego życia.

Zarządzanie cieniem i światłem odbywa się tutaj mistrzowsko, podkreślając emocje skryte za wyrazem twarzy mężczyzny. Głębokie cienie bawią się wokół jego twarzy, nadając głębię i zapraszając widza do zastanowienia się nad tym, co kryje się pod powierzchnią. Monochromatyczna paleta wprowadza zarówno surowość, jak i piękno. Tu leży człowiek zatopiony w swoich myślach. Ta praca ma znaczenie historyczne, ilustrując empatyczne podejście artysty do mniej uprzywilejowanych, dokumentując życia tych, którzy często przeoczeni są przez społeczeństwo. Przez oczy tego osieroconego, rzucamy okiem na szersze narracje społeczne, które były powszechne w czasach artysty, skłaniając nas do zaangażowania się w nasze własne poczucie współczucia.