Σε αυτό το εντυπωσιακό έργο τέχνης, μας προσελκύει μια ορφά με έντονη αίσθηση απομόνωσης. Η φιγούρα του, ντυμένος με μια κάπως μεγάλη μπλούζα, γέρνει ελαφρώς σε μια καρέκλα, δημιουργώντας αμέσως ένα αίσθημα κούρασης. Οι λεπτομέρειες αποδίδονται με τολμηρές πινελιές και ελάχιστες γραμμές—κάθε περίγραμμα αφηγείται μια ιστορία δυσκολίας και αντίστασης. Η πίπα που κρατά είναι ένδειξη στιγμών περισυλλογής; ίσως συμβολίζει την επιθυμία του να ξεφύγει από τα βάρη που τον καταπραΰνουν. Το υφαντό χαρτί προσθέτει ζεστασιά, προκαλεί μια αίσθηση αφή, κάνοντάς μας να πλησιάσουμε τη σκληρότητα της ζωής του.

Η χρήση της σκιάς και του φωτός διαχειρίζεται με δεξιοτεχνία εδώ, υπογραμμίζοντας τα συναισθήματα πίσω από την έκφραση του άνδρα. Οι βαθιές σκιές παίζουν γύρω από το πρόσωπό του, προσφέροντας βάθος και καλώντας τον θεατή να σκεφτεί τι κρύβεται κάτω από την επιφάνεια. Η μονόχρωμη παλέτα φέρνει αυστηρότητα αλλά και ομορφιά. Εδώ βρίσκεται ένας άνθρωπος που χάνεται στις σκέψεις του—κάθε γραμμή χαραγμένη με εσωτερική αναζήτηση. Αυτό το έργο έχει ιστορική σημασία, εστιάζοντας στην ενσυναίσθηση του καλλιτέχνη προς τους καταπιεσμένους, καταγράφοντας τις ζωές εκείνων που συχνά παραβλέπονται στην κοινωνία. Μέσα από τα μάτια αυτού του ορφανού, βλέπουμε ευρύτερες κοινωνικές αφηγήσεις που ήταν επικρατούσες σε εποχές του καλλιτέχνη, ενθαρρύνοντάς μας να αλληλοεπιδράσουμε με τη δική μας αίσθηση συμπάθειας.