W tej potężnej reprezentacji pracownik rolny jest uchwycony w momencie intensywnej koncentracji, pochylony nad ziemią, którą wykopuje. Perspektywa patrzenia na niego z tyłu nie tylko podkreśla jego rolę pracującego, ale także wywołuje uczucie intymności z widzem, jakbyśmy byli świadkami jego samotnej walki. Jego proste, ale solidne ubranie świadczy o surowych realiach wiejskiego życia na przełomie XIX wieku. Zrelaksowana, ale przemyślana postawa odzwierciedla fizyczność jego pracy, podczas gdy jego mocne ustawienie sugeruje odporność na przeciwności.

Dzieło wykorzystuje monochromatyczną paletę, której dominują odcienie ziemi, co wzmacnia związek między pracownikiem a glebą, którą orze. Tekstura dzieła, stworzona za pomocą energicznych pociągnięć pędzla, nadaje obrazowi surową dynamikę, podkreślając kontury figury i falowania ziemi. Istnieje tu głęboki emocjonalny przekaz; widz odczuwa zarówno wysiłek, jak i godność pracy, podkreślając podstawowy, ale często pomijany wkład rolników w społeczeństwo. W kontekście życia Van Gogha ten obraz uosabia jego empatię dla klasy pracującej i odzwierciedla szersze motywy cierpienia i oporu obecne w jego twórczości w tym okresie.