Na plaży figura wyróżnia się na tle żywej wody, ucieleśniając ducha życia nadmorskiego. Mężczyzna, noszący jaskrawoczerwony kapelusz, mocno trzyma białe płótno, które zwisa na ziemię jak wodospad. Sposób, w jaki jego twarz jest oświetlona—ciepłe światło na tle zimnych błękitów morza—budzi poczucie spokojnej determinacji; można prawie poczuć świeżą bryzę oceaniczną, która delikatnie pieści jego skórę, gdy ostrożnie manewruje tkaniną.

Kompozycja to harmonijna fuzja światła i cienia, z pociągnięciami pędzla tańczącymi po kanwie. Głębokie błękity wody pięknie kontrastują z ciepłymi tonami piasku, tworząc zapraszające ciepło, które przyciąga widza. Mistrzostwo Sorolli polega na jego zdolności do uchwycenia nie tylko obrazu, ale także istoty przemijającej chwili na plaży; prawie można poczuć sól w powietrzu i usłyszeć delikatne szum fal. Ten obraz to więcej niż prosta reprezentacja—jest to święto pracy i życia na morzu, wgląd w świat, w którym prostota i piękno splatają się ze sobą.