W tym przepięknym dziele uchwycono młodą kobietę w chwili spokojnej koncentracji podczas czytania. Ubrana w miękką, zwiewną białą sukienkę, która uzupełnia jej delikatne rysy, ucieleśnia spokój. Jej twarz, otoczona rozczochranymi lokami, jest częściowo ukryta pod szerokim kapeluszem ozdobionym żywymi różami, co daje uczucie beztroskich letnich dni. Kapelusz, z ciepłymi kolorami, w piękny sposób kontrastuje z chłodniejszymi zieleniami i brązami, które tworzą tło, tworząc przytulną atmosferę. Wydaje się, że zostaliśmy zaproszeni do prywatnego momentu, gdzie zewnętrzny świat znika, pozostawiając tylko urok narracji w jej książce.

Pociągnięcia pędzla, znak szczególny Renoira, są luźne, ale ekspresyjne, wprowadzając życie i ruch do sceny. Żywe pociągnięcia tworzą teksturę, która zdaje się drgać od ciepła, wzmacniając emocjonalne połączenie, które odczuwamy z tematem. Można niemal usłyszeć delikatny szelest liści w tle lub miękki dźwięk przewracanych stron, otaczając widza spokojem chwili. Ten utwór nie tylko uchwyca akt czytania; wywołuje samo poczucie ucieczki do innego świata, gdzie historie i marzenia rozkwitają w świetle słonecznym. Historycznie, Renoir malował podczas epoki postimpresjonizmu, często koncentrując się na elegancji codzienności, a to dzieło kontynuuje to świętowanie, uznając proste, ale głębokie radości efemerycznych chwil.