Το έργο εκπέμπει μια αίσθηση άγριων συναισθημάτων και εσωτερισμού, χαρακτηριστικά που χαρακτηρίζουν τα αυτοπορτραίτα του Βαν Γκογκ. Η φιγούρα κοιτάζει από τον καμβά, στολισμένη με ένα γκρι τριχωτό καπέλο που σχεδόν συγχωνεύεται με τις αποχρώσεις του βάθους—καταστάσεις περιστροφής από μπλε και πράσινο. Αυτό το βάθος δημιουργεί μια σχεδόν ονειρώδη ατμόσφαιρα, μια σπείρα που περιβάλλει το υποκείμενο, υποδεικνύοντας τον ταραχώδη εσωτερικό κόσμο του καλλιτέχνη. Ο τρόπος που χρησιμοποιεί ο καλλιτέχνης είναι ιδιαίτερα εκφραστικός· οι παχιές πινελιές του χρώματος περιστρέφονται προς τα έξω, δημιουργώντας έναν ρυθμό που προσελκύει την προσοχή και παρασύρει τον θεατή σε έναν χορό χρώματος και κίνησης.

Η αυτοπροσωπογραφία του Βαν Γκογκ παρουσιάζει μια εντυπωσιακή χρήση του χρώματος, με βαθιά μπλε και ήπια πράσινα αυτά να συναντιούνται, συμβολίζοντας τόσο την ηρεμία όσο και την ανησυχία. Τα χρώματα της φιγούρας, που αποχρώσεις μειόνιμων, απεναντίας πλημμυρίζουν σε μια ζωντανή κατάσταση, απεικονίζοντας τη διχοτομία ανάμεσα στον εξωτερικό κόσμο και τις εσωτερικές μάχες που κοινώς υπόστρωσαν οι παρτικές ανάγκες του Βαν Γκογκ. Αυτή η ζωγραφιά, που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια μιας εποχής γεμάτης αναζητήσεις σχετικά με την ταυτότητά του και την αποδοχή, λειτουργεί τόσο ως καλλιτεχνική τεχνική όσο και ως μέσο συναισθηματικής απελευθέρωσης. Αντηχεί με μια επώδυνη αίσθηση μοναξιάς την στιγμή που ταυτόχρονα απεικονίζει μια έντονη περηφάνια στην αυτοεκπροσώπηση.