Σε αυτήν την εντυπωσιακή νεκρή φύση, το καρότσι ξεχωρίζει εντυπωσιακά σε έναν βαθύ πράσινο φόντο, περιβάλλοντας τη σκηνή με μια αύρα μυστηρίου. Οι χονδροειδείς, υφασμένες πινελιές δημιουργούν μια αίσθηση κίνησης και μια υλική ποιότητα που τραβά τον θεατή· κάθε πινελιά φαίνεται να δίνει ζωή στο απλό αυτό κεντρικό θέμα. Η παλέτα χρωμάτων κλίνει προς σκούρους πράσινους και μαύρους τόνους, προσθέτοντας βάρος στη σύνθεση. Η μορφή του καροτσιού αποδίδεται σε σκούρες αποχρώσεις, ελαφρώς φωτισμένες, αποκαλύπτοντας τη στιβαρή του δομή, προσφέροντας παράλληλα μια ματιά στο συναισθηματικό τοπίο που συχνά απεικόνιζε ο Βαν Γκογκ—πλημμυρισμένο με μια αίσθηση μοναξιάς και αυτοανάλυσης.

Ενώ ο χώρος γύρω από το καρότσι φαίνεται κάπως στενός, αυτό υπηρετεί για να ενισχύσει την εστίαση στο κύριο θέμα, υποδηλώνοντας το βάρος της εργασίας και την αδράνεια που τη συνοδεύει. Ένα δείγμα ενός καλαθιού στο προσκήνιο υποδηλώνει μια ζωή γεμάτη προσπάθεια, πιθανόν εκπροσωπώντας τους καθημερινούς αγώνες της αγροτικής ζωής. Η επιλογή χρωμάτων του Βαν Γκογκ προκαλεί μια συναισθηματική αντίδραση· παρά την απλότητά του, αυτό το έργο μιλάει πολλά για την επιμονή και την ήρεμη ένταση της χειροτεχνίας. Ζωγραφισμένο κατά την περίοδο που εξερευνούσε τα θέματα της δυσκολίας και της ύπαρξης, αυτό το έργο απεικονίζει πώς τα καθημερινά αντικείμενα μπορούν να αποκτήσουν βαθιά σημασία μέσα από τη ματιά ενός παθιασμένου καλλιτέχνη.