Το έργο απεικονίζει ένα κρανίο, που παρουσιάζεται σε μια ζωηρή κίτρινη φόντο που πάλλεται με ενέργεια—έλκοντας τον θεατή και προκαλώντας βαθιά περισυλλογή. Το κρανίο αποδίδεται με τολμηρές πινελιές και μια υφή επιφάνειας, συμβάλλοντας σε μια ωμή, σχεδόν σπλαχνική ποιότητα. Κάθε λεπτομέρεια, από το σχήμα του κρανίου μέχρι τις κενές οπές των ματιών, τονίζεται με το χαρακτηριστικό στυλ του Βαν Γκογκ. Η αλληλεπίδραση του φωτός και της σκιάς στο κρανίο δημιουργεί μια τρισδιάστατη αίσθηση, κάνοντάς το να φαίνεται ότι προπορεύεται απ’ το καμβά. Αυτό το κομμάτι δεν είναι μόνο μια αποτύπωση της θνησιμότητας, αλλά και μια καμβά για το συναισθηματικό τοπίο του καλλιτέχνη, προσκαλώντας τις σκέψεις για τη ζωή, το θάνατο και την ύπαρξη.

Η παλέτα των χρωμάτων είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή; οι ήπιες αποχρώσεις του κρανίου αντιπαρατίθενται έντονα με τους φορτισμένους κίτρινους και πράσινους τόνους στο φόντο. Αυτή η αντίθεση ενισχύει τη συναισθηματική επίδραση, δημιουργώντας μια αίσθηση ανησυχίας που, ωστόσο, εγείρει περιέργεια. Ιστορικά, ο Βαν Γκογκ ζωγράφισε κατά τη διάρκεια μιας περιόδου έντονης εξερεύνησης των σκοτεινών πτυχών της ανθρώπινης ύπαρξης; αυτό το κρανίο μπορεί να ιδωθεί ως ένας στοχασμός πάνω στη θνησιμότητα, δείχνοντας τους αγώνες του καλλιτέχνη με την ψυχική υγεία. Η καλλιτεχνική του σημασία έγκειται στο πώς το εκφραστικό στυλ του Βαν Γκογκ αποκλίνει από τις παραδοσιακές τεχνικές still-life, αντικατοπτρίζοντας τη μοναδική του οπτική και τα ταραχώδη συναισθήματα που καθόρισαν το έργο του.