Αυτή η εσωστρεφής σύνθεση, αποτυπωμένη σε απαλούς μονοχρωματικούς τόνους, απαθανατίζει τρεις αινιγματικές φιγούρες σε ένα ασαφές φόντο. Η συνύπαρξη της υδατογραφίας με μελάνι και της λεπτής γραμμής συνδυάζει ρευστότητα και ακρίβεια, αποκαλύπτοντας τις ιδιαιτερότητες και το συναισθηματικό βάθος του κάθε προσώπου. Μια μελαγχολική γυναίκα με μαύρο φόρεμα γέρνει το κεφάλι της προς τα πάνω, με έκφραση μακρινή, γεμάτη θλίψη ή παραίτηση. Δίπλα της, μια αδύνατη φιγούρα με μεγάλα μάτια κοιτάζει έντονα, ίσως σκεπτικά ή φοβισμένα, αυξάνοντας το αίσθημα ανησυχίας και έντασης.

Το επίκεντρο, ωστόσο, αποτελεί η παράξενη φιγούρα με μάσκα, των υπερβολικά διαμορφωμένων δαιμονικών χαρακτηριστικών της οποίας αμφισβητεί τις προσδοκίες του θεατή. Η μάσκα με τα εξωφρενικά μάτια, τα μυτερά αυτιά και το απειλητικό χαμόγελο δημιουργεί έναν υπερρεαλιστικό διάδρομο ανάμεσα στην ανθρώπινη φύση και τη γκροτέσκα φαντασία. Αυτή η φαντασμαγορική μορφή γεφυρώνει το ψυχολογικό χάσμα ανάμεσα στους χαρακτήρες, εκφράζοντας μια βαριά συναισθηματική ένταση, που ανακαλεί τις κοινωνικές μάσκες και τις κρυφές σκληρότητες κάτω από ανθρώπινες εμφανίσεις. Το όλο αποτέλεσμα ακούγεται σαν θεατρική σκηνή και σκοτεινός ποιητικός στοχασμός πάνω στην ανθρώπινη ευαισθησία και την απάτη.