Αυτή η προσωπογραφία απεικονίζει έναν ηλικιωμένο κύριο σε ζεστούς, απαλοί τόνους καφέ και ώχρας, δημιουργώντας μια στοχαστική ατμόσφαιρα που αποκαλύπτει τον εσωτερικό κόσμο του μοντέλου. Οι προσεκτικές αλλά ελεύθερες πινελιές στα άκρα αντιπαραβάλλονται με την λεπτομερή απόδοση του προσώπου, ιδιαίτερα γύρω από τα μάτια και την αξιοσέβαστη λευκή γενειάδα και μουστάκι, προσδίδοντας στον άντρα μια αξιοπρεπή και βαθιά παρουσία. Το σκοτεινό φόντο τον αγκαλιάζει, επιτρέποντας στην απαλή φωτεινότητα του προσώπου και της ένδυσης να αναδυθεί σαν ψίθυροι μέσα στη σκιά, καλώντας τους θεατές σε μια βαθύτερη ενδοσκόπηση σχετικά με την ηλικία, τη σοφία και την αξιοπρέπεια. Υπάρχει μια οικεία γαλήνη στο έργο, σαν να κρύβει ιστορίες που ψιθυρίζονται σε όσους είναι διατεθειμένοι να δουν πέρα από την επιφάνεια.

Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί με μαεστρία το σκιά και το φως για να πλάσει τα χαρακτηριστικά του άντρα, τονίζοντας την υφή του δέρματος και τα μαλακά κύματα των μαλλιών του. Η σύνθεση τοποθετεί το πρόσωπο ελαφρώς δεξιά από το κέντρο, προσδίδοντας μια αίσθηση φυσικής κίνησης και ανθρωπιάς αντί για αυστηρή συμμετρία. Η γήινη παλέτα ενισχύει τη διαχρονικότητα του έργου, αποτίοντας φόρο τιμής στην κλασική παράδοση της προσωπογραφίας ενώ της προσδίδει μοναδική ζεστασιά και αμεσότητα. Ιστορικά, αντανακλά την εκτίμηση των αρχών του 20ού αιώνα για τον χαρακτήρα και την εσωτερική ζωή πέρα από την απλή εξωτερική ομοιότητα, αποτελώντας σημαντική προσθήκη στην παράδοση της προσωπογραφίας που διαφυλάσσεται στην Εθνική Πινακοθήκη Πορτραίτου του Λονδίνου.