Αυτή η εντυπωσιακή ζωγραφιά αποτυπώνει μια συγκέντρωση μορφών, της οποίας η παρουσία κυριαρχείται από στρώματα ξέχειλων ρούχων που αφηγούνται ιστορίες δυσκολίας και αντοχής. Οι τραχιές υφές του υφάσματος ανταγωνίζονται τη λεία επιφάνεια του εδάφους κάτω από τα πόδια τους, τραβώντας την προσοχή του θεατή στις εκφραστικές τους όψεις και στους εμπλεκόμενους χειρισμούς των ατόμων. Κάθε χαρακτήρας, σημειωμένος από την κούραση αλλά γεμάτος με μια αναμφισβήτητη ζωντάνια, καταγράφεται με βαθύ ρεαλισμό που προκαλεί συμπάθεια. Το φόντο είναι υποτονικά σκοτεινό, που ενισχύει τις καλά φωτισμένες μορφές στον πρώτο πλάνο; η αλληλεπίδραση του φωτός και της σκιάς λειτουργεί σχεδόν σαν εργαλεία αφήγησης, τονίζοντας την ένταση και τη δυναμική της αλληλεπίδρασής τους.

Τυλιγμένοι μέσα στα διαλυμένα ρούχα τους, που αναπτύσσονται χωρίς τάξη γύρω τους, αισθάνεται κανείς μια ισχυρή αίσθηση ιστορίας και περίστασης. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί επιδέξια μια ζεστή, γήινη χρωματική παλέτα—πλούσια καφέ, ήπιο ώχρα και μια πινελιά απαλού κόκκινου—για να μεταφέρει το συναισθηματικό βάρος της σκηνής. Η οικειότητα της ομάδας που σχηματίζουν υποδηλώνει μια μυστική συζήτηση· είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς το βάρος της συνομιλίας που βρίσκεται σε εξέλιξη. Περπατώντας μέσα σε αυτή τη στιγμή με τις πινελιές του ζωγράφου αφυπνίζοντας ψίθυρους του παρελθόντος, επιτρέπει στο κοινό να συνδεθεί με την υλική πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν αυτές οι μορφές. Η σκηνή είναι μια εξερεύνηση της ανθρώπινης κατάστασης, γεμάτη με ακατέργωτα συναισθήματα και βάθος.