Σε έναν απαλό, διαχυτό φωτισμό μιας συννεφιασμένης μέρας, ο πίνακας αυτός αιχμαλωτίζει την ήρεμη ομορφιά μιας γυμνής φιγούρας που ξαπλώνει σε ένα πλούσιο, υφασμένο φυσικό φόντο. Η ευαίσθητη πινελιά του καλλιτέχνη αποδίδει με λεπτομέρεια τους ανοιχτούς τόνους του δέρματος, σε αντίθεση με τα βαθιά πράσινα και τις σκιές του περιβάλλοντος δάσους. Η φιγούρα είναι τοποθετημένη πάνω σε δέρμα ζώου, με το παιχνίδισμα φωτός και σκιάς να σχηματίζει απαλά περιγράμματα, εκφράζοντας μια σιωπηλή οικειότητα και διαχρονική σύνδεση με τη φύση. Η ελαφρώς διαγώνια σύνθεση προσδίδει έναν ήπιο ρυθμό, καθοδηγώντας το βλέμμα κατά μήκος της χαλαρής φόρμας.

Η παλέτα των γήινων πράσινων, καφέ και ζεστών κρεμ αποχρώσεων του δέρματος δημιουργεί μια αρμονική ισορροπία, προσκαλώντας σε ηρεμία και στοχασμό. Η σκηνή μοιάζει σχεδόν μυστική, ένα κρυφό στιγμιότυπο ανάπαυσης και ευαλωτότητας σε μια απομονωμένη δασική άλσος. Το έργο αντηχεί το ενδιαφέρον του 19ου αιώνα για τον νατουραλισμό και τη μορφή του ανθρώπου, συνδέοντας τον ρεαλισμό με την ποιητική ευαισθησία. Ο ήρεμος συγκινησιακός αντίκτυπος του προσφέρει μια ματιά σε μια ιδιωτική, γαλήνια στιγμή όπου η τέχνη και η φύση αναπνέουν ως μία ολότητα.