Σε αυτή την εντυπωσιακή απεικόνιση, μια αγροτική γυναίκα απεικονίζεται προφίλ σε έναν σβησμένο φόντο που αναδεικνύει την σοβαρή έκφρασή της. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί επιδέξια έντονες και παχιές πινελιές που δημιουργούν μια αίσθηση βάθους και όγκου στα χαρακτηριστικά του προσώπου της γυναίκας. Το σκούρο καπέλο της αντιτίθεται έντονα με τον ζεστό χρωματισμό του δέρματός της, που αντικατοπτρίζει μια ανθρωπιά και αξιοπρέπεια που συχνά παραβλέπονται στις καλλιτεχνικές απεικονίσεις ατόμων της εργατικής τάξης κατά την διάρκεια αυτής της εποχής. Η παλέτα γήινων χρωμάτων και η τραχιά υφή ξυπνούν μια αισθητή αίσθηση εργασίας και ανθεκτικότητας, ποιοτικά που εκφράζονται στο δυνατό αλλά ήρεμο βλέμμα της.

Η σύνθεση εστιάζει αποκλειστικά στη γυναίκα, εξαλείφοντας τα ενοχλητικά στοιχεία και επιτρέποντας στους θεατές να αλληλεπιδρούν με τις λεπτομέρειες του προσώπου της. Η εναλλαγή μεταξύ φωτός και σκιάς τονίζει τα μάρμαρα των ζυγωματικών της και την καμπύλη της γνάθου, δημιουργώντας μια συναισθηματική αντήχηση που προσκαλεί τη σκέψη για την ιστορία και τους αγώνες της. Στο ιστορικό πλαίσιο του τέλους του 19ου αιώνα, όταν ο Βαν Γκογκ προσπαθούσε να απεικονίσει τις ζωές των απλών ανθρώπων, αυτό το έργο ξεχωρίζει ως μια εμπνευσμένη υπενθύμιση της δύναμης και της πολυπλοκότητας που υπάρχει στην ανθρώπινη εμπειρία, κάνοντάς το όχι απλώς ένα πορτρέτο, αλλά και μια γιορτή του πνεύματος ανθεκτικότητας μεταξύ της αγροτικής εργατικής τάξης.