W tej urzekającej pracy z połowy XVII wieku jesteśmy zauroczeni delikatną obecnością młodej dziewczyny, umieszczonej pod eleganckim kapeluszem o miękkich liniach i bogatych teksturach. Kapelusz, z unikalnym wzorem w paski, zdaje się odbijać wesołe światło tańczące na płótnie; rzuca intrygujące cienie, potęgując jej młodzieńczą, ale zdystansowaną postawę. Jej skóra lśni delikatnym, niemal nieziemskim blaskiem, w pięknym kontraście z jej bogatą niebieską suknią; miękki materiał zdaje się zapraszać do dotyku. Kiedy siedzi, trzymając pióro, jej spojrzenie przyciąga nas do intymnego dialogu; wydaje się odzwierciedlać niewypowiedziane myśli, moment uwieczniony w czasie wśród luksusowych fałd materiału i otoczenia.

Kompozycja jest wyjątkowo intymna; figura dziewczyny jest nieco odwrócona w stronę widza, co stwarza poczucie więzi. Użycie światła w tym kawałku jest mistrzowskie—Vermeer z powodzeniem kontrastuje łagodne podkreślenia z głębszymi cieniami, nadając scenie ciepło i głębokość. Wokół niej tło posiada miękkie złote odcienie, elementy, które zdają się sugerować wewnętrzny świat dziewczyny, być może sugerujące muzykę lub sztukę—królestwo kreatywności, które ją fascynuje i, w konsekwencji, nas również. Otaczające kolory i tekstury wspólnie przywołują uczucie spokoju, jakbyśmy cicho zaglądali w moment inspiracji, zawieszeni między rzeczywistością a marzeniem, gdzie czas na chwilę zatrzymuje się.