Bu 17. yüzyılın ortalarından kalma büyüleyici eserde, zarif bir şapkanın altında çerçevelenmiş genç bir kızın narin varlığıyla büyüleniyoruz. Şapkanın, benzersiz çizgili deseni, kanvas üzerinde dans eden oyuncu ışıkla yankılanıyormuş gibi; ilginç gölgeler oluşturuyor, onun genç ama sakin duruşunu artırıyor. Cildi, yumuşak, neredeyse doğaüstü bir parlaklıkla parlıyor, zengin mavi giysisiyle güzel bir kontrast oluşturuyor; yumuşak kumaş dokunmaya davet ediyor. Otururken, elinde kalemle, bakışları bizi samimi bir diyaloğa çekiyor; sanki dile getirilmeyen düşünceleri yansıtıyor, lüks kumaşın kırışıklıkları ve çevresindeki ortamda bir an zamanın durmuş gibi göründüğü bir an.

Kompozisyon oldukça samimi; kızın figürü hafifçe izleyiciye dönük, bir bağlantı hissi oluşturuyor. Bu eserde ışığın kullanımı ustalıkla yapılan bir işler; Vermeer, yumuşak vurguları daha derin gölgelerle ustaca karşıtlık oluşturuyor, sahneye sıcaklık ve derinlik katıyor. Etrafını saran arka planda yumuşak altın tonları beliriyor; bu öğeler, kızın iç dünyasını, belki müziği veya sanatı, oluşturan bir kaynağı çağrıştırıyor – onu büyüleyen ve dolayısıyla bizleri de büyüleyen bir yaratıcılık dünyası. Çevresel renkler ve dokular bir araya gelerek huzurlu bir his uyandırıyor, sanki gizlice ilham verici bir anı izliyormuşuz gibi, gerçeklik ve rüya arasına asılı kalarak, zaman geçici olarak duruyor.