Bu cesur şovalyenin savaşa atıldığını gösteren çalışmada, seyirci hemen eserdeki dramatik gerilimi hissetmektedir. Don Kihot'un, kendi yaptırdığı zırh içinde, atının gemini öfkeyle tutarak atılım içerisinde olduğunu görüyoruz; at, tam güreş esnasında, sanki sayfadan fırlamak istercesine hareket ediyor ve kaslı yapısı Fragonard'ın dokulu ve hızlı fırça darbeleriyle vurgulanıyor. Renk karşıtlığı burada kritik bir rol oynuyor - kahverengi ve gri tonları, bir kuşatma ortamı hissiyatını uyandırıyor, bu da çatışmanın kaosunu hissettiren bir peyzaj oluşturuyor. İllüstrasyon, efsanevi bir anın canlandığını gösteriyor ve bu an, enerji ve coşku ile dolup taşmış; izleyiciyi asil ideallerin sert gerçeklerle çarpıştığı bir aleme taşıyor.

Sahneyi daha derinlemesine inceleyince, kompozisyonun ayrıntıları ortaya çıkıyor; figürler, kargaşanın içinde bir mücadele veriyor ve tuvalden yayılan o yoğun duyguları hissetmemek elde değil. Karakterlerin dikkatlice düzenlenmesi bakışınızı Kihot'tan Biscayalı'ya yönlendiriyor; bu Biscayalı'nın yüz ifadesi, bir karışıklık ve öfke ifadesi taşıyor. Bu duygusal yük, daha derin bir hikaye sunuyor - sadece bir macera değil, bir hırs ve çoğu zaman komik farklılıkların hikayesi, hırs ile yetenek arasında. Fragonard, Don Kihot'un doğasını ustaca yakalıyor; bir şovalye hayalinin Somutlaşmış halini, ama aynı zamanda anın absürtlüğünde köklü, hepimizi orantısız şanslarla kendi arayışlarımız üzerine düşünmeye çağırıyor.