Bu sanat eseri, üç çıplak figürün yeşil bir manzara içinde uyumlu bir şekilde yer aldığı huzurlu bir anı yakalıyor. Ön planda oturan bir kadın bulunmaktadır; dinlenmiş ve düşünceli bir pozisyonda, yumuşak, yuvarlak hatları sıcak tonlarla boyanmış ve güneş ışığının cildinde oyun oynadığı izlenimini veriyor. Onun arkasında, iki figür ritüel bir harekette bulunuyor gibi görünüyor; kolları yukarıda, sanki günün güzelliğini kucaklıyor ya da belki de görünmeyen bir güçle kutlama yapıyorlar. Dönüşen fırça darbeleri, eserde enerjik ama nazik bir ritim yaratıyor; figürlerin çevresindeki doğayla uyum içinde dans ettiği hissini veriyor.

Renk paleti dikkat çekici, soluk pembeler ve yumuşak yeşillerin hakim olduğu bir yapı, sıcaklık ve huzur hisleri uyandırıyor. Munch, sıcak bir samimiyet hissi ile izleyicileri bu kadınların yaşadığı canlı ortamla paylaştığı bu idil anına çekmeyi başarıyor. Duygusal etki oldukça hissedilir; rüzgarın fısıldamasını ve altındaki çimenlerin hışırtısını neredeyse duyabiliyorsunuz, doğayla özgürlük ve bağlantı hissi sahneyi sarıyor. İnsan bedenleriyle doğa arasındaki etkileşimlerin giderek daha fazla keşfedildiği bir dönemde yaratılan bu eser, Munch'un eserlerinde ve 20. yüzyıl sanatında önemli bir yere sahiptir.