Bu zarif tabloda, iki kadın güneş ışığıyla dolu bir odada, pencereden süzülen yumuşak ışıkla aydınlatılan farklı duygusal alanları kaplamaktadır. Masanın başındaki kadın düşüncelerine dalmış, son derece bir konsantrasyonla yazmaktadır; beyaz bir bone ve onun statüsünü gösteren basit bir elbise giymektedir, fakat izleyicinin empati duymasını da sağlamaktadır. Arkasında duran hizmetçinin kontrastı, sahneye karmaşıklık katmaktadır; o, merak ve düşünce karışımıyla pencereden dışarı bakmaktadır, daha koyu renklerde giyinmiş, bu onun daha düşük statüsünü simgelerken, sahnede güçlü bir varlık göstermektedir. Mobilyaların zengin dokuları etkileyicidir; kırmızı çiçekli masa örtüsü neredeyse hareketliyken, altındaki soğuk kareli zeminle çarpıcı bir tezat oluşturmaktadır.

Vermeer’in ışığı ustaca kullanımı, iki figür arasında bir diyalog yaratmakta, yalıtımı ancak bağlantıyı vurgulamaktadır. Perdelerin oluşturduğu derin gölgeler, ilginç bir şekilde hizmetçiyi çerçevelerken, canlı ışık, yazan kadını vurgulayarak, dikkatleri onun görevi ve duygusal durumuna çekmektedir. Arka plandaki resimdeki figürler izleyiciye bakıyormuş gibi görünmekte ve eserin anlatısına zenginlik katarak, iletişim ve iç görü temalarını önermektedir. 17. yüzyıl Hollanda toplumunun tarihsel bağlamında, bu temalar derin bir yankı bulmakta, cinsiyet rollerinin karmaşıklıklarını ve sosyal etkileşimlerin inceliklerini yansıtmaktadır.