Bu büyüleyici eserde, bir kadın, yeşil bir parkta zarif bir şekilde durmakta ve kendi düşüncelerine dalmış görünmektedir. Uçuşan beyaz bir elbise giymiş olan bu kadın, kenarlarında ince siyah çizgilerle zarafet ve huzur havası yaymaktadır. Eli alnına gitmiş, belki de gerisinde duran ağaçların arasında süzülen yumuşak güneş ışınından gözlerini korumaya çalışıyor, sahneye nazik gölgeler düşürmektedir. Arka plandaki yeşillikler ve çiçek unsurları, onun varlığını tamamlayarak figür ve çevre arasında uyumlu bir denge oluşturmaktadır.

Renoir'ın ustaca fırça çalışması hemen dikkat çekmektedir; fırça darbeleri hem gevşek hem de kasıtlı, ışığın ve kumaşın dokusunun oyununu yakalamaktadır. Bu, resme bir aciliyet hissi vermektedir; sanki izleyici, zamanın dondurulmuş bir anına bir anlık bakış atıyormuş gibi hisseder. Yumuşak beyaz ve yeşil tonlarıyla dolu palet, sakinlik ve nostalji duyguları uyandırmaktadır - doğada geçirilen huzurlu öğleden sonraları, izlenimci akımın çok sevilen bir temasıdır. Bu eser sadece görsel bir ziyafet değil, aynı zamanda etrafımızdaki dünya ile düşünce ve bağlantı kurmayı teşvik eden duygusal bir deneyimdir.