Bu etkileyici sahnede, sağlam bir ağacın geniş dallarının altında sabırla elma hasadı yapan bir grup figür yer alıyor. Sanatçının noktalama tekniği, renklerin hassas ve noktalı uygulanışında kendini gösteriyor; küçük noktalar ve fırça darbeleri bir araya gelerek canlı bir manzara oluşturuyor. Kompozisyonun odağında ağaç bulunurken, insan figürleri çeşitli duruşlarla eğiliyor, uzanıyor ve duraksıyor; bu da tarımsal emeğin fizikselliğini ve sessiz onurunu yansıtıyor. Yumuşak, altın tonlarında bir ışık alanı kaplıyor ve şekilleri doğayla bütünleştirerek sıcak, öğleden sonra bir atmosfer yaratıyor.

Renk paleti, toprak tonlarında yeşiller, yumuşak sarılar ve hafif mavi ile pembe dokunuşlarından oluşuyor; doğayla uyumu ve hasat mevsiminin zenginliğini çağrıştırıyor. Titiz fırça çalışması, izleyiciyi yaklaştırıp çimenlerin, yaprakların ve meyvenin dokusunu hissettiriyor. Duygusal olarak tablo, kırsal yaşamın sakin ama dokunaklı bir anını sunuyor; topluluk, emek ve doğanın döngüsel ritimlerini konu alıyor. 19. yüzyılın sonlarında yapılmış bu eser, sanatçının günlük sahneleri yenilikçi tekniklerle yorumlamasının modern sanatın gelişimine katkısını gösteriyor.