Jenaro Pérez Villaamil

Jenaro Pérez Villaamil y d'Huguet (1807-1854), İspanyol Romantik manzara resminin önde gelen figürü olarak kabul edilir; eserleri İspanya'nın ve ötesinin anıtsal ve pitoresk özünü yakalayan üretken bir sanatçıdır. 3 Şubat 1807'de Galiçya'nın Ferrol kentinde doğan Villaamil'in erken yaşamı askeri uğraşlarla iç içeydi. Babasının öğretmenlik yaptığı Santiago de Compostela'daki askeri akademiye kaydoldu ve daha sonra Madrid'de edebiyat eğitimi aldı. Ancak, 1823'te mutlakiyetçi birliklere karşı savaştıktan ve yaralandıktan sonra Cádiz'e savaş esiri olarak götürülmesiyle yörüngesi dramatik bir şekilde değişti. Sanatsal eğilimlerinin gerçekten filizlenmeye başladığı yer burasıydı ve Cádiz Güzel Sanatlar Okulu'nda okumasına ve İspanya'da manzara resmini yeniden tanımlayacak bir kariyere başlamasına yol açtı.

1830'ların başı, Pérez Villaamil için önemli bir gelişim ve seyahat dönemi oldu. 1830'dan 1833'e kadar, yine bir ressam olan kardeşi Juan eşliğinde Porto Riko'nun San Juan kentine gitti. Orada, Teatro Tapia'nın dekorasyonunu üstlendiler, sahne tasarımcısı olarak çalıştılar ve yeni bir ortamda sanatsal becerilerini geliştirdiler. 1833'te İspanya'ya döndüğünde, Sevilla'da ünlü İskoç ressam David Roberts ile yaptığı önemli karşılaşma dönüştürücü oldu. İngiliz Romantik manzara stilinin ustası olan Roberts, Villaamil üzerinde belirleyici bir etki yarattı, kompozisyon, ışık ve mimari ihtişamın tasvirine yaklaşımını şekillendirdi; bu, kariyerinin geri kalanında tutkuyla takip edeceği bir stildi.

1834'te Madrid'e yerleşen Pérez Villaamil, Romantik dönemin canlı sanat ortamına hızla entegre oldu ve yeteneği giderek daha fazla tanındı. Ertesi yıl, 1835'te, prestijli San Fernando Kraliyet Güzel Sanatlar Akademisi'nin manzara resmi alanında onursal üyesi seçildi. Başkentin kültürel yaşamının aktif bir katılımcısı olarak, 1837'de İspanyol Sanat ve Edebiyat Lisesi'nin kurucuları arasındaydı ve daha sonra burada önemli öğretim ve idari görevlerde bulundu. Yükselen itibarı, 1840'ta Kraliçe II. Isabella'nın onursal saray ressamı olarak atanmasıyla daha da pekişti ve kraliyet koleksiyonu için muhteşem manzaralar ve anıtsal iç mekanlar üretti.

General Espartero'nun Naipliği'nin (1840-1844) siyasi çalkantılı dönemi, Pérez Villaamil'i, görünüşte sanatsal meseleler için, esas olarak Fransa ve Belçika'da kendi kendine sürgünde gördü. Yurtdışındaki bu dönem son derece verimliydi. Avrupa'yı kapsamlı bir şekilde gezdi, hükümdarlar için siparişler aldı ve kilit siyasi ve kültürel figürlerle ilişki kurdu. En önemlisi, Paris'te (1842-1843) başyapıtı olan "España artística y monumental"ı yayınladığı bu dönemdi. Patricio de la Escosura'nın metinleriyle büyük ölçüde kendi çizimlerine dayanan litografileri içeren bu görkemli resimli kitap, İspanya'nın anıtsal mirasını sergileyen İspanyol Romantizminin en güzel ve etkili seyahat kitaplarından biri oldu. Uluslararası beğeni topladı, Fransa Kralı Louis-Philippe'den Légion d'honneur kazandı ve Belçika Leopold Nişanı Şövalyesi oldu.

Espartero'nun düşüşünün ardından 1844'te Madrid'e döndüğünde, Pérez Villaamil İspanyol sanat dünyasındaki önemli rolünü yeniden üstlendi. 1845'te San Fernando Kraliyet Akademisi'nde Müdür Yardımcısı ve Manzara Profesörü olarak atandı ve daha sonra müdürü oldu. 1848'den itibaren Sivil Mühendisler ve Mimarlar Hazırlık Okulu'nda da manzara resmi dersleri verdi. Olgun sanatsal tarzı, fantezi ve gözlemin büyüleyici bir karışımıyla karakterize edildi. Binaların ölçeğini genellikle etkileyiciliklerini artırmak için şişirdi, sıcak, parlak, altın tonlu paletler ve nesneleri saran ve mesafeleri yumuşatan buharlı bir atmosfer kullandı. Genellikle küçük ve orta boyuttaki yağlıboya tabloları, güçlü çizim ve güçlü bir impasto tekniği sergiliyordu. Muhteşem bir suluboya ressamı ve akıcı bir teknik ressam olan eskizleri, zarafetleri ve güçleriyle dikkat çekiyordu. Eserleri, özellikle 1846 Paris Salonu'nda Charles Baudelaire'den uluslararası alanda büyük övgü aldı.

Jenaro Pérez Villaamil'in çok sayıda tablo, suluboya ve eskiz içeren üretken üretimi, öncelikle anıtların, şehirlerin ve doğal manzaraların panoramik görünümlerine odaklandı. Bunlar sadece topografik kayıtlar değildi, aynı zamanda muhteşem ve görkemli etkiler elde etmek için romantik hayal gücüyle dönüştürülmüş, belirgin bir dekoratif anlayışla donatılmıştı. Yine de, Roberts'tan öğrendiği tanımlayıcı bir kaliteyi koruyarak gezgin sanatçının ruhunu yakaladılar. 1852'ye kadar yeni manzaralar aramak için İspanya'yı kapsamlı bir şekilde gezmeye devam etti. Ne yazık ki, parlak kariyeri karaciğer hastalığı nedeniyle kısa kesildi ve 5 Haziran 1854'te Madrid'de kırk yedi yaşında öldü. Pérez Villaamil, İspanya'da manzara resminin sistematik gelişimini başlatarak ve türün en önemli Romantik ustası olarak yerini sağlamlaştırarak silinmez bir miras bıraktı.