Bu büyüleyici eserde, uyum duygusu izleyiciyi sararken, figürlerin yeşil ve çiçeklerle dolu bir manzara boyunca dolaştığı rüya gibi bir sahne tasvir ediliyor. Ön planda, akışkan beyaz bir elbise giymiş narin bir genç kadın, çıplak ayaklarıyla toprağın üzerine dans ederken, parlayan çiçeklere hafifçe dokunuyor. Akıcı ve canlı fırça darbeleri, resimden fışkıran bir zenginlik hissini aktarıyor; sanki rüzgar, çiçeklerin tatlı kokusunu tam da izleyicinin mekanına taşıyor gibi. Bu arada, arkasında bir grup figür kendi neşelerine dalmış, belki de doğayla ve yaşamın festivalleriyle olan bir bağlantıyı simgeleyen çiçek taçlarıyla kendilerini süslüyorlar.

Kompozisyon, karakterleri yemyeşil bir yeşil fonun önünde harmanlayarak sıcak toprak tonlarından canlı yeşillere ve yumuşak mavi tonlara geçiyor. Renk paleti, bir özlem duygusunu uyandırabilirken, güzellik ve doğanın iç içe geçtiği bir idealleştirilmiş dünya sunmaktadır. Duygular karışıyor—neşe, huzur ve ışıkla gölge arasındaki etkileşimde bile biraz gizem var, güneşli günlerde neşeli bir şekilde geçirdiğimiz anları hatırlatıyor. Bu parça, sadece doğanın ihtişamını değil, aynı zamanda kutlama ve mitoloji duygularını da yaratıyor; insanlık ve doğa dünyası arasındaki kesişimde bulunan zamansız çekiciliği hatırlatıyor.