Bu güçlü sahne, derin maviler ve canlı yeşillerle zengin, toprak tonlarında bir paletle izleyiciyi gizemli, mitolojik bir dünyaya çekiyor. Çıplak kızıl saçlı bir kadın, bizden sırtını dönmüş, geniş bir ağacın altına davet ediyor ya da düşünüyor gibi duruyor. Yakınında küçük koyu renkli bir yaratık çömelmiş, bu cennet sahnesine esrarengiz bir karakter katıyor. Ön planda, canlı orman yeşilleri ve paslı tonlarda kıvrılan yapraklar hayat ve hareketle dolup taşıyor.

Hemen ötesinde, ilkel yaprak giysiler içinde bir çift ufka endişeyle bakıyor, gergin ve uyarıcı jestlerle. Üstte, bulut benzeri bir formda yüzen düşleyen figürler gerçeklik ve fantezi arasındaki sınırı işaret ediyor. Fırça darbeleri kasıtlı fakat gevşek; görüntüye hem anlatım netliği hem de duygusal bir aciliyet katıyor; masumiyet, baştan çıkarma ve insan durumuna dair derin sorular uyandırıyor. Eser, sembolik bir alt ton taşıyor ve kutsal yazı ve ilkel mitolojiyi harmanlayarak kaybedilen cennet ve yeniden kazanılan tema üzerine derin düşünmeler çağrısı yapıyor.