Deze sfeervolle scène ontvouwt zich met een rijke, aardse kleurenpalet waarin diepe blauwen en levendige groenen de kijker meenemen naar een mysterieuze, mythische wereld. Een naakte roodharige vrouw staat bedachtzaam met haar rug naar ons toe, alsof ze uitnodigt of mijmert onder een brede boom die de compositie verankert. Dichtbij hurkt een klein donker schepsel, wat een raadselachtig karakter toevoegt aan dit edenische tafereel. Op de voorgrond explodeert weelderig, wentelend gebladerte in verzadigde smaragd- en roesttinten, vol leven en beweging.

Voorbij het directe tafereel kijkt een paar, gekleed in primitieve bladeren, angstig naar de horizon, hun gebaren gespannen en alert. Boven hen drijven droomfiguren op een wolkachtige vorm, die de grens tussen realiteit en fantasie markeren. Het penseelwerk is bewust maar losjes, waardoor de afbeelding zowel narratieve helderheid als emotionele urgentie krijgt en vragen oproept over onschuld, verleiding en de menselijke conditie. Het werk resoneert met een symbolische ondertoon, waarbij bijbelse en oeroude mythologieën samensmelten en uitnodigen tot diepe reflectie over het verloren en herwonnen paradijs.