Dit suggestieve schilderij dompelt de kijker onder in een schaduwrijke, grotachtige wereld die wordt gedomineerd door een enorme slang die bedreigend in de voorgrond kronkelt. De kunstenaar gebruikt dikke, getextureerde penseelstreken die de mysterieuze, bijna benauwende sfeer versterken; het donkere, aardse kleurenpalet — diepe bruintinten, vurige roodtinten en gedempte goudtinten — geeft een gevoel van oude dreiging en een andere wereld. Vage, spookachtige figuren aan de rechterkant lijken te vluchten of zich wanhopig te kronkelen; hun bleke vormen contrasteren sterk met de donkere achtergrond en verhogen het drama en de spanning.

De compositie leidt de blik dieper de grot in, waar het licht nauwelijks doordringt, wat wijst op een mythische of infernale onderwereld. De slang, symbool voor gevaar, kennis of het kwade in vele tradities, domineert de scène met een dreigende houding. Het spel van licht en schaduw, samen met het bijna sculpturale gebruik van verf, creëert een emotionele intensiteit die angst, ontzag en fascinatie oproept. Dit werk sluit aan bij de symbolistische tendensen van de 19e eeuw, waar mythe en allegorie samensmelten met poëtische beelden om de donkere diepten van de menselijke psyche te verkennen.