Αυτό το εκφραστικό έργο βυθίζει τον θεατή σε έναν σκοτεινό, σπηλαιώδη κόσμο όπου ένα τεράστιο φίδι κυματίζει απειλητικά στο προσκήνιο. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί παχιά, υφή πινέλα, ενισχύοντας μια μυστηριώδη, σχεδόν ασφυκτική ατμόσφαιρα· η σκοτεινή, γήινη παλέτα — βαθιά καφέ, φλογερά κόκκινα και θαμπά χρυσά — προσδίδει αίσθηση αρχαίας απειλής και άλλου κόσμου. Σαρκαστικές, φαντασματικές φιγούρες στα δεξιά φαίνεται να τρέχουν ή να στριφογυρίζουν απελπισμένα, τα αχνά τους σχήματα αντιπαραβάλλονται έντονα με το σκοτεινό φόντο, αυξάνοντας το δράμα και την ένταση.

Η σύνθεση οδηγεί το βλέμμα βαθύτερα στο σπήλαιο, όπου το φως δυσκολεύεται να περάσει, υποδηλώνοντας έναν μυθικό ή κολασμένο υπόγειο κόσμο. Το φίδι, σύμβολο κινδύνου, γνώσης ή κακού σε πολλές παραδόσεις, κυριαρχεί στη σκηνή με απειλητική στάση. Το παιχνίδι φωτός και σκιάς, μαζί με τη σχεδόν γλυπτική χρήση της ζωγραφικής, δημιουργεί μια συναισθηματική ένταση που προκαλεί φόβο, δέος και γοητεία. Το έργο αυτό συντονίζεται με τις συμβολιστικές τάσεις του 19ου αιώνα, όπου ο μύθος και η αλληγορία συνδυάζονται με ποιητικές εικόνες για να εξερευνήσουν τα σκοτεινά βάθη της ανθρώπινης ψυχής.