Η σκηνή ξετυλίγεται με μια ονειρική ποιότητα, σαν να διακρίνεται μέσα από ένα πέπλο. Μια γυναίκα, γαλήνια στον ύπνο της, μεταφέρεται στον ουρανό από δύο αιθέρια πλάσματα, με τα φτερά τους απλωμένα ενάντια στα μαλακά, στροβιλιζόμενα σύννεφα. Κινούνται με μια χάρη που υποδηλώνει έλλειψη βάρους, τα σχήματά τους συνδυάζονται άψογα με το ατμοσφαιρικό φόντο. Η τεχνική του καλλιτέχνη είναι αριστοτεχνική. το λείο δέρμα της γυναίκας και οι λεπτές υφές των φτερών έρχονται σε όμορφη αντίθεση με την πιο απαλή, πιο θολή απόδοση των σύννεφων.

Δεν μπορεί κανείς να μην αισθανθεί μια αίσθηση ειρήνης και υπέρβασης, καθώς παρατηρεί αυτό το έργο. Η λεπτή χρωματική παλέτα από απαλά μπλε, ροζ-κόκκινα και κρεμώδη λευκά, συμβάλλει σε αυτή την ειρηνική διάθεση. Μιλά για ένα ταξίδι από τα εγκόσμια μέριμνα προς μια ανώτερη σφαίρα. Το φως παίζει πάνω από τα σχήματα, φωτίζοντας τα πρόσωπά τους και τονίζοντας τις πτυχώσεις των ενδυμάτων τους, προσθέτοντας βάθος και διάσταση. Είναι ένα κλασικό παράδειγμα ακαδημαϊκής τέχνης, που δείχνει υψηλό βαθμό τεχνικής ικανότητας και ρομαντικής ευαισθησίας, και προκαλεί μια αίσθηση ομορφιάς και πνευματικής λαχτάρας.