Ο πίνακας αποτυπώνει μια στιγμή σιωπηλής απελπισίας και ανακούφισης. Μια νεαρή γυναίκα, αποδοσμένη με εξαιρετικές λεπτομέρειες, γονατίζει σε έναν τοίχο, η στάση της μεταφέρει κούραση και λαχτάρα. Τα μακριά, μαύρα μαλλιά της είναι πλεγμένα και μια κορδέλα έντονου κόκκινου χρώματος τονίζει τους κατά τα άλλα σιωπηλούς τόνους της ενδυμασίας της. Το βλέμμα της είναι σταθερό στο στόμα μιας μεγάλης, κίτρινης κανάτας, την οποία κρατά και με τα δύο χέρια, γέρνοντας την προς τα χείλη της. Το δέρμα στο πρόσωπο και τα χέρια της έχει μια απαλή, σχεδόν πορσελάνινη ποιότητα, μια απόδειξη της δεξιοτεχνίας του καλλιτέχνη στην υφή και το φως. Το φόντο είναι απαλά ζωγραφισμένο, υποδηλώνοντας ένα τοπίο λουσμένο στο φως του ήλιου, ίσως μια μεσογειακή θέα. Η λεπτή διαβάθμιση των χρωμάτων στον ουρανό, από το ανοιχτό γαλάζιο σε μια θερμότερη απόχρωση κοντά στον ορίζοντα, δημιουργεί βάθος και ενισχύει την αίσθηση του ανοιχτού χώρου και της φυσικής ομορφιάς. Η συνολική αίσθηση είναι δίψα, τόσο κυριολεκτική όσο και μεταφορική, και ο πίνακας προσκαλεί τον θεατή να συλλογιστεί την απλή αλλά βαθιά πράξη της κατάσβεσης της δίψας.