Σε αυτό το εκπληκτικό πορτρέτο που αποτυπώνει την ουσία της María Teresa Moret y Remisa, ο θεατής εισάγεται σε μια σκεπτική στιγμή περιτριγυρισμένη από την υποβλητική κομψότητα της Μαδρίτης στην αρχή του 20ού αιώνα. Η γυναίκα, που κάθεται με κομψότητα, ενσαρκώνει έναν πλούσιο καμβά υφών. Η σκοτεινή ενδυμασία της έρχεται σε έντονη αντίθεση με το ήπιο υπόβαθρο, ενισχύοντας τον αέρα και την παρουσία της. Ο καλλιτέχνης, χρησιμοποιώντας ευρείες και αυτοπεποίθηση πινελιές για το φόντο, το αντιπαραβάλει με τις περίπλοκες λεπτομέρειες της δαντέλας και τη γυαλιστερή επιφάνεια της μπλούζας της. Η αριστοτεχνική χρήση του φωτός από τον Sorolla αποτυπώνει τη μαλακή λάμψη στο πρόσωπό της, αποπνέοντας μια θερμότητα που μαλακώνει τη σκοτεινή παλέτα. Η επιλογή χρωμάτων — ένας συνδυασμός βαθιών μαύρων, απαλών καφέ και ήπιων γκρι — σε συνδυασμό με λίγο λευκό στα διακοσμητικά της φορέματα, εναρμονίζεται με τη μόδα της εποχής, συμβολίζοντας τόσο την εκλεπτυσμένη όσο και την περιοριστικότητα — ίσως ένα σχόλιο για τα κοινωνικά πρότυπα της εποχής.

Καθώς παρατηρούμε τον σκεπτικό της βλέμμα, υπάρχει μια συναισθηματική βάθος που προσκαλεί στη σκέψη για την ιστορία και τις σκέψεις της. Η ζωγραφιά αντηχεί με μια αίσθηση εσωτερικεύσεως, αποτυπώνοντας τις εσωτερικές ζωές των γυναικών σε μια εποχή μετάβασης στην Ισπανία. Η τεχνική της ζωγραφικής σε plein air του Sorolla δεν εκδηλώνεται μόνο στο παιχνίδι του φωτός στις υφές, αλλά και στο να προσδώσει στο υποκείμενο μια αίσθηση του άμεσου — φαίνεται σαν να μπορεί να σηκωθεί από την καρέκλα της κάθε στιγμή. Αυτό το έργο δεν είναι μόνο μια αναπαράσταση μιας καθιστής προσωπικότητας, αλλά ένα σημαντικό πολιτιστικό αντικείμενο, το οποίο αντικατοπτρίζει τις μεταβαλλόμενες δυναμικές των ρόλων του φύλου και των κοινωνικών προσδοκιών στις αρχές του 20ου αιώνα, επισημαίνοντας την συμβολή του Sorolla τόσο στην πορτραίτο όσο και στην κοινωνική σχολιασμό στην τέχνη.