W tym wspaniałym portrecie, który uchwyca istotę Marii Teresy Moret y Remisa, widz zostaje wciągnięty w kontemplacyjny moment otoczony subtelną elegancją Madrytu z początku XX wieku. Kobieta, elegancko siedząca, personifikuje bogaty gobelin tekstur; jej ciemny strój kontrastuje uderzająco z niesamowitym tłem, podkreślając jej postawę i obecność. Artysta, używając szerokich pewnych pociągnięć pędzla na tle, stawia to w kontraście do złożonych detali koronkowych i lśniącej bluzki. Mistrzowskie wykorzystanie światła przez Sorollę uchwytuje delikatny blask na jej twarzy, emitując ciepło, które łagodzi ciemną paletę. Wybór kolorów — mieszanka głębokich czerni, stonowanych brązów i miękkich szarości — w połączeniu z akcentami bieli w jej ozdobnej sukni zgadza się z modą tamtej epoki, symbolizując zarówno wyrafinowanie, jak i powściągliwość — komentarz może na temat norm społecznych tego czasu.

Obserwując jej refleksyjny wzrok, widać emocjonalną głębię, która zaprasza do spekulacji na temat jej historii i myśli. Obraz rezonuje z atmosferą introspekcji, odzwierciedlając wewnętrzne życie kobiet w czasach przejściowych w Hiszpanii. Technika Sorolli malowania en plein air manifestuje się tutaj nie tylko w grze światła na fakturach, ale także w nadaniu tematowi poczucia pilności; wydaje się, że mogłaby w każdej chwili wstać z krzesła. To dzieło nie jest tylko przedstawieniem siedzącej postaci, ale istotnym artefaktem kulturowym, odzwierciedlającym zmieniające się dynamiki ról płci i oczekiwań społecznych na początku XX wieku, podkreślając wkład Sorolli w portretowanie oraz społeczne komentarze w sztuce.