In dit prachtige portret dat de essentie van María Teresa Moret y Remisa vastlegt, wordt de kijker getrokken in een contemplatief moment dat is omhuld door de subtiele elegantie van het begin van de 20e eeuw in Madrid. De vrouw, elegant zittend, belichaamt een rijke weefsel van texturen; haar donkere kleding vormt een schokkend contrast met de gedempte achtergrond, wat haar houding en aanwezigheid versterkt. De kunstenaar gebruikt brede, zelfverzekerde penseelstreken voor de achtergrond, wat in contrast staat met de ingewikkelde details van haar kant en de glanzende afwerking van haar blouse. Sorolla's meesterlijke gebruik van licht vangt de zachte gloed op haar gezicht, wat een warmte uitstraalt die de anders donkere palet verzacht. De keuze van kleuren - een mix van diep zwart, gedempt bruin en zachte grijs - samen met accenten van wit in haar versierde jurk, harmoniseert met de mode van die tijd, wat zowel verfijning als terughoudendheid symboliseert - misschien een opmerking over de sociale normen van die tijd.

Wanneer we haar nadenkende blik observeren, is er een emotionele diepte die uitnodigt tot speculatie over haar verhaal en gedachten. Het schilderij weerklinkt met een sfeer van introspectie, die de innerlijke levens van vrouwen in een overgangsperiode in Spanje weerspiegelt. Sorolla's techniek van het schilderen in plein air manifesteert zich hier niet alleen in de spel van het licht over de texturen, maar ook door het onderwerp een gevoel van urgentie te geven; het lijkt alsof ze op elk moment van haar stoel kan opstaan. Dit werk is niet alleen een voorstelling van een zittend persoon, maar een belangrijk cultureel artefact dat de veranderende dynamiek van genderrollen en sociale verwachtingen aan het begin van de 20e eeuw weerspiegelt, waarbij de bijdragen van Sorolla aan zowel portretkunst als sociale commentaar in de kunst worden gemarkeerd.