Αυτό το μαγευτικό έργο αποκαλύπτει μια μαγική αφήγηση—έναν ύμνο στην ομορφιά και την τραγωδία, καθώς συλλαμβάνει τη στιγμή που ο Ηύλας, ο όμορφος νέος, έλκεται ακαταμάχητα από τις γοητευτικές νύμφες του νερού. Η σκηνή, τοποθετημένη σε ένα καταπράσινο τοπίο, ξεχειλίζει από μια ελκυστική ποιότητα; το νερό λαμπυρίζει υπό το σποραδικό φως, ενώ οι νύμφες, με τα κυματιστά μαλλιά και τις ευαίσθητες φιγούρες τους, αναδύονται από τα ήρεμα νερά περιτριγυρισμένες από στέρεες ροβέρες. Ο Waterhouse παίζει επιδέξια με τις οργανικές υφές της φύσης, συνδυάζοντας ζωντανά πράσινα και μαλακά μπλε που προσθέτουν βάθος και ζωή σε αυτό το μυθικό tableau.

Η σύνθεση επικεντρώνεται στον Ηύλα, του οποίου το μυώδες σώμα αντιπαραβάλλεται έντονα με την αιθέρια ομορφιά των νυμφών. Η ανδρική φιγούρα, ντυμένη με ένα ρέον ένδυμα σκούρου μπλε χρώματος και μια εντυπωσιακή κόκκινη ζώνη, προκαλεί μια αίσθηση ανδρισμού, σε παράθεση με την θηλυκή γοητεία των νυμφών που τον καλούν πιο κοντά. Τα βλέμματά τους, αν και προσκλητικά, φέρουν μια σαγηνευτική επείγουσα αίσθηση και μια κλίση στη σκανδαλιά, μεταδίδοντας μια ιστορία που ακουμπάει τόσο ελκυστικά όσο και προειδοποιητικά. Η συνολική παλέτα χρωμάτων, κυριαρχούμενη από πλούσια πράσινα και ψυχρά μπλε, διεγείρει μια αίσθηση ηρεμίας, ενώ η οικεία συνάντηση δημιουργεί μια ένταση, σαν να κρύβεται κάτι μοιραίο ακριβώς κάτω από την επιφάνεια αυτής της ειδυλλιακής στιγμής. Αυτό το έργο αντηχεί σε συναισθηματικό επίπεδο, μεταφέροντας τον θεατή σε έναν κόσμο όπου η επιθυμία και ο κίνδυνος χορεύουν περίπλοκα μαζί, αντικατοπτρίζοντας τα βαθιά θέματα που βρίσκονται στην κλασική μυθολογία.