Σε αυτήν την μαγευτική σκηνή, συναντάμε μία στιγμή γεμάτη με γόητρο και ρομαντισμό. Μία μυστηριώδης φιγούρα, ντυμένη με ένα ρέον φόρεμα, κάθεται κομψά στο καταπράσινο έδαφος, με τα γυμνά πόδια της να αγγίζουν απαλά την πολύχρωμη χλόη από τρυφερές γλάστρες. Κοιτάζει ψηλά σε έναν armored ιππότη, η επιβλητική του stature είναι σε αντίθεση με τη λεπτή της μορφή. Το πρόσωπο του ιππότη είναι εν μέρει καλυμμένο, προσθέτοντας μία αύρα μυστηρίου, καθώς πλησιάζει πιο κοντά, φανερώνοντας ότι μαγεύεται από την γοητεία της. Μία εθερεία ατμόσφαιρα τους περιβάλλει, δημιουργούμενη από τις ακτίνες του ήλιου που φιλτράρονται μέσα από την φυλλώματα της γύρω δάσους—κάθε ακτίνα ρίχνει παιχνιδιάρικες σκιές, ενδυναμώνοντας την ονειρική ποιότητα της σκηνής.

Η εξαιρετική τεχνική του καλλιτέχνη αποτυπώνεται στις περίτεχνα λεπτομέρειες των προσώπων και του περιβάλλοντός τους. Ο ιππότης, ντυμένος με μια γυαλιστερή πανοπλία, προσφέρει μία αίσθηση δύναμης, ενώ η δαμάλα, ντυμένη σε βαθιά μωβ και περασμένη με ζωντανά πράσινα, συμβολίζει τη γοητεία αλλά και τον κίνδυνο της αγάπης—αντικατοπτρίζοντας τα θέματα του ποιήματος 'La Belle Dame sans Merci'. Το συναισθηματικό βάρος της συνθέσεως είναι αισθητό; σχεδόν είναι δυνατόν να ακούσεις τις ψιθυριστές επιθυμίες και τον ψίθυρο των φύλλων που συνοδεύουν αυτήν την μαγευτική συνάντηση. Το έργο του Waterhouse καταγράφει με κομψότητα τη φευγαλέα φύση αυτής της στιγμής, προσκαλώντας τον θεατή να σκεφτεί τις βαθιές επιθυμίες, τους κινδύνους και την αναπόφευκτη θλίψη που περιμένει τον ιππότη σε αυτήν την διαχρονική ιστορία του ιπποτισμού και της seduction.