Το έργο παρουσιάζει μια λεπτή μελέτη μιας γυναικείας κεφαλής, η οποία χαρακτηρίζεται από λεπτές γραμμές και υποδειγματική κομψότητα που θυμίζει κλασικές απεικονίσεις νυφών. Η μελέτη αυτή έχει μια ήπια, αέρινη ποιότητα, σαν να προσπαθεί να συλλάβει την ουσία της ομορφιάς και της χάρης. Τα μαλλιά αποδίδονται με περίπλοκο τρόπο, με τις τούφες να σχεδιάζονται προσεκτικά για να υποδηλώσουν κίνηση και υφή· αυτό ξυπνά τη φαντασία του θεατή, προκαλώντας συναισθήματα νοσταλγίας και επιθυμίας για τις μυθολογικές αφηγήσεις γύρω από τις νύμφες, σύμβολα της γοητευτικής ενέργειας της φύσης. Η απουσία έκφρασης στο πρόσωπο μετατρέπει το κεφάλι αυτό σε έμβλημα της ιδανικής θηλυκότητας, καλέι τον θεατή σε προσωπική ερμηνεία του συναισθήματος.

Η λεπτότητα της παλέτας χρωμάτων, που στηρίζεται κυρίως σε απαλές καφέ αποχρώσεις και ήπιους τόνους, προσθέτει στην αιθέρια φύση του έργου; το ξεθωριασμένο φόντο ενισχύει την αίσθηση της βάθους και αναδεικνύει τα χαρακτηριστικά των μαλλιών και των γύρω ανθοκομικών στοιχείων, που μοιάζουν να να αγκαλιάζουν το κεφάλι σαν ψίθυροι του ανέμου. Η μοναδική τεχνική του Waterhouse δείχνει όχι μόνο τις ικανότητές του στο παρατηρητικό σχέδιο, αλλά και την βαθιά κατανόηση του μύθου. Ως μελέτη, συνδέεται βαθιά με το ιστορικό πλαίσιο της ύστερης βικτωριανής εποχής, όπου υπήρξε αναβίωση του ενδιαφέροντος για τη μυθολογία και τη γυναικεία μυστήριο, κάνοντάς την κομμάτι όχι μόνο μια σκίτσα, αλλά και μια καθηλωτική ανακλαστική εικόνα καλλιτεχνικής σημασίας της εποχής.