Η σκηνή ξετυλίγεται με αιθέρια χάρη, ένα ταμπλό κλασικής ομορφιάς και τρυφερής οικειότητας. Μια γυναίκα, τυλιγμένη σε ρέοντα ρούχα από παρθένο λευκό και πλούσιο μωβ, κάθεται σε ένα πέτρινο παγκάκι, η έκφρασή της είναι ένα μαγευτικό μείγμα περισυλλογής και απαλής έκπληξης. Δύο χερουβείμ, με χνουδωτά φτερά και παιχνιδιάρικα χαμόγελα, πλαισιώνουν. Το ένα ψιθυρίζει στο αυτί της, το άλλο αγκαλιάζει παιχνιδιάρικα τον ώμο της. Η σύνθεση είναι ένας αριστοτεχνικός χορός φωτός και σκιάς, η πινελιά του καλλιτέχνη είναι εμφανής στην λεπτή απόδοση των τόνων του δέρματος και στις λεπτές πτυχές του υφάσματος. Απαλό, διάχυτο φως λούζει τα σχήματα, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα γαλήνης και ηρεμίας. Το φόντο, ένα καταπράσινο περιβάλλον κήπου, προσθέτει στη συνολική αίσθηση της αρμονίας. Το έργο τέχνης προκαλεί μια αίσθηση διαχρονικότητας, υπονοώντας θέματα αθωότητας, αγάπης και της αφύπνισης της καρδιάς.