De scène ontvouwt zich met een etherische gratie, een tableau van klassieke schoonheid en tedere intimiteit. Een vrouw, gehuld in vloeiende gewaden van ongerept wit en rijk paars, zit op een stenen bank, haar uitdrukking is een fascinerende mix van bedachtzaamheid en zachte verbazing. Twee cherubijnse figuren, met donzige vleugels en ondeugende glimlachjes, flankeren haar; de een fluistert in haar oor, de ander omhelst speels haar schouder. De compositie is een meesterlijke dans van licht en schaduw, de penseelstreken van de kunstenaar zijn evident in de delicate weergave van huidtinten en de subtiele plooien van de stof. Zacht, diffuus licht baadt de figuren en creëert een sfeer van rust en sereniteit. De achtergrond, een weelderige tuin, draagt bij aan het algehele gevoel van harmonie. Het kunstwerk roept een gevoel van tijdloosheid op en verwijst naar thema's van onschuld, liefde en het ontwaken van het hart.