Dit suggestieve schilderij toont een eenzame vrouwelijke figuur die zit in een rotsachtige kloof, omhuld door rijke, levendige kleuren die de scène tot leven brengen. Gekleed in een vloeiende rode en blauwe jurk houdt ze een rijkelijk versierde lier vast, wat haar identiteit als muze of dichteres uit de oudheid suggereert. De achtergrond toont een woelige lucht, geschilderd met wervelende blauwen en grijzen, doorkruist door een dramatische ondergaande zon waarvan de vurige bol zakt naar een verre horizon. De verticale compositie, omlijst door steile kliffen, leidt de blik omhoog en naar binnen, wat de pose van de figuur een gevoel van introspectie en plechtigheid geeft. De meesterlijke laagjes transparante wassingen en delicate penseelstreken van de kunstenaar bezorgen het beeld een droomachtige sfeer, waar mythe en natuur met elkaar verweven zijn. Emotioneel resoneert het schilderij met een ontroerende stilte — een intiem moment van creatieve eenzaamheid en mijmering, dat de kijker uitnodigt om te blijven hangen in het stille verhaal dat geweven is tussen licht en schaduw. Historisch weerspiegelt dit werk de 19e-eeuwse fascinatie voor klassieke thema’s en symboliek, waarbij romantische gevoeligheid wordt gecombineerd met minutieuze ornamentale details. Het is een bewijs van de vaardigheid van de kunstenaar om tijdloze menselijke emoties op te roepen door een harmonieuze combinatie van kleur, textuur en vorm.