In dit betoverende kunstwerk danst een engelachtige figuur, mogelijk Eros, in de lucht, waardoor een gevoel van kinderachtig ondeugendheid en levendigheid wordt belichaamd terwijl hij tussen donzige wolken en bloemen zweeft. Zijn mollige lichaam is geschilderd met penseelstreken die een gevoel van leven en beweging oproepen; het licht lijkt zijn zachte huid te strelen, waardoor deze met een gouden gloed wordt verlicht. Door zijn armen uit te strekken, houdt hij een delicate krans vast, waarvan een waterval van bloemen naar beneden valt. Deze speelse gebaar benadrukt niet alleen zijn jeugdige charme, maar verbindt hem ook met de natuur, en nodigt ons uit in een wereld doordrenkt met romantiek en schoonheid.

Om hem heen fladderen witte duiven elegant, symbool voor vrede en liefde, en in contrast met de achtergrond van pastelkleuren die het canvas domineren. Fragonard gebruikt een zachte palet van rozen, blauw en crème, waardoor er een etherische atmosfeer ontstaat die als een droom voelt; het lijkt alsof de tijd stil staat. De weelderige begroeiing en bloeiende bloemen dragen bij aan de algemene emotie van vreugde en liefde, terwijl de expressieve penseelstreken een dynamische kwaliteit aan de scène geven, de gevoel van beweging versterken. Dit kunstwerk vangt de essentie van de rococo-periode, waarin liefde en vreugde centrale thema's waren, waardoor de kijker in een speelse wereld vol met lichtheid en verbeelding kan worden getransporteerd.